Health, Sunshine, & Californian Flatbread!

Je hebt pizza en je hebt Californisch platbrood (flatbread). En daar zit een verschil tussen is mij duidelijk gemaakt door de Allerhande. Hoewel de bodem vrijwel identiek is aan een pizzabodem wordt de Californische pizza, in tegenstelling tot de 'gewone' (Italiaanse?) pizza belegd met rauwe ingrediënten, die niet mee de oven in gaan. Dit terwijl de topping bij de 'Italiaanse' (gewone?) pizza meegebakken wordt. Duidelijk iets wat ik altijd al had willen weten, maar waarvan ik niet wist dat ik het kon vragen... Voor mij bood de Californische pizza, of platbrood, vooral een uitkomst waar 't het creatief spenderen van left-overs betrof. Restje broccoli, halve rode paprika, overgebleven artisjokharten, gekookt eitje; zo'n beetje alles kon ik er op kwijt. Het resultaat was een verbazend lekkere pizza, die me na het opeten, door de niet-alledaagse, (niet alleen) rauwe ingrediënten, zowaar een gezond gevoel gaf. Geen kleffe kaas en warme tomaat, maar een frisse, kleurrijke, beetje gekke combinatie van allerlei beetjes. Samen vormt het een vrolijk geheel. Aangezien ik vooral wil dat je zelf aan de slag gaat met restjes geef ik hier alleen het recept voor het brood en eventuele tomatensaus (als je dat wilt gebruiken). De rest mag je, net als ik, geheel aan jouw eigen fantasie overlaten.

Californisch Flatbread - naar een recept uit Allerhande nummer 02-2013 (genoeg voor 2 platbroden)

Voor het platbrood:

1 zakje gedroogd gist

2 theelepels rietsuiker

400 gram bloem

100 gram griesmeel + extra voor bestuiven

zout

Voor eventueel tomatensaus*:

170 gram cherrytomaten, gehalveerd

1/2 rode peper, zaadlijsten verwijderd

1 teen knoflook

5 gram koriander- of basilicumblaadjes

2 eetlepels olijfolie

zout

Doe het gist en de suiker in een kom en schenk er 325 milliliter handwarm water op. Roer en laat 3 minuten staan. Het mengsel zal gaan schuimen. 

Doe de bloem, het griesmeel en 2 theelepels zout in een mengkom. Maak een kuiltje in het midden en schenk het gistmengsel hierin. Meng met een mixer met deeghaken, of met de hand, zo'n 3-5 minuten. Het deeg is heel plakkerig, maar wordt door het mixen/kneden elastisch. Je kunt iets meer griesmeel toevoegen tegen het plakken, maar dit zal niet veel minder worden. Dek de kom af met een theedoek en laat het deeg 1 uur op een warme, tochtvrije plek rijzen. 

Kneed het deeg kort (het blijft wat plakkerig, maar dit is geen probleem) en verdeel in 2 porties. Bestuif met wat griesmeel en laat nog 20 minuten onder een schone theedoek rusten. Verwarm ondertussen de oven voor op 250 graden.

Begin ondertussen ook met de tomatensaus als je die gaat maken. Doe alle ingrediënten in een blender of foodprocessor. Maal in ongeveer 30 seconden tot een saus. 

Rol de porties deeg elk op een apart stuk bakpapier uit tot cirkels van ongeveer 1/2 centimeter dik. Bestrooi met nog wat extra griesmeel als het plakt (wat het zal doen!). Besmeer beide cirkels met tomatensaus als je dit gebruikt. Laat 1 centimeter rand vrij. Bak de flatbreads elk 15 minuten in de voorverwarmde oven. De platbroden zijn dan gaar en klaar voor gebruik. Doordat de ingrediënten die je toevoegd rauw en/of koud zijn, kun je het platbrood makkelijk lauwwarm of koud opeten.

Eet smakelijk!

* Ik heb zelf geen tomatensaus gebruikt, maar een beetje pesto op de ongebakken broden gesmeerd en dat meegebakken. Was ook erg lekker.

 

Het laatste stamppot-maal?

Microscopisch klein zijn ze soms nog, de knopjes aan de bomen, maar ze zijn er echt en dat betekend dat de lente er aankomt. Nog even en er verschijnt weer een prachtige groene waas over bomen & struiken, kleuren de velden weer alle kleuren van de regenboog, en komt, speciaal voor de mannen, de eerste rokjesdag eraan. Het was een fijne winter dit jaar. Veel kou & sneeuw & warme chocolademelk. Niet dat halfslachtige gedoe van een paar jaar geleden, toen sneeuw iets uit een sprookjesboek leek. Speciaal om deze wondere winterperiode af te sluiten een heerlijk stamppot recept. Niet strikt vegetarisch, maar wel erg lekker. En, niet verder vertellen, eigenlijk kun je dit het hele jaar door maken!

Aardappel-Wortelstamppot met Zalm & Rucola - naar recept van Janneke Philippi uit delicious. nummer 1, 2013 (4 personen)

1 kilogram kruimige aardappelen, geschild en in stukken gesneden

750 gram winterwortel*, geschild en in plakken gesneden

125 gram mascarpone

125 gram rucola

1/2 theelepel chillivlokken (of naar smaak)

200 gram gerookte zalmfilet

walnootolie

Kook de aardappel en wortel met een flinke bodem water met zout in 20 minuten gaar, of tot de groenten zacht zijn. Giet af en vang het kookvocht op. Doe de aardappel en wortel met een scheutje kookvocht terug in de pan en stamp het geheel tot een fijne puree. 

Roer de mascarpone door de puree. Schep 2/3 van de rucola erdoorheen en breng op smaak met de chillivlokken, zout & versgemalen zwarte of witte peper. Schep de stamppot op 4 borden. Leg op ieder bord een stukje zalmfilet en verdeel de rest van de rucola over de borden. Schenk een klein scheutje walnootolie over de stamppot en serveer. 

Eet smakelijk!

* Het oorspronkelijke recept vroeg om pastinaak. Erg lekker, maar helaas waren er geen mooie verkrijgbaar toen ik dit maakte. Daarom heb ik in de plaats winterpeen gebruikt. Altijd lekker en een goedkoop alternatief.

Londen, een stad in drie gangen - Ontbijt

Londen, in een woonwijk op de grens tussen Harlesden en Neasden, begint iedere ochtend, tussen 2 en 7 maart, een kleine culinaire reis naar het bijna grenzeloze aanbod eetgelegenheden dat Londen rijk is. Iedere denkbare etnische groep kan ergens in Londen gerechten uit zijn streek eten. Een rijkdom die zelfs Amsterdam of Rotterdam niet kennen. Voor een foodie een walhalla. Zonder op reis te hoeven, behalve dan een tripje met de underground of dubbeldekkerbus, kun je je overal ter wereld wanen. Vandaag in Sri-Lanka. Morgen in Tsjechië. En overmorgen? Zweden, Brazilië, Iran, Nieuw-Zeeland? 

Voor het ontbijt bleef ik echter meestal dicht bij het Engelse vasteland. English Breakfast is wereldwijd bekend. Te groot voor velen, maar een traktatie voor anderen. Zo ook voor mij. Hartig of zoet, ik eet alles 's ochtends (hoewel, vis is misschien het enige dat ik laat staan tot de middag). Het liefst eet ik een groot ontbijt, maar zolang ik iets tot me kan nemen om mijn motor aan te slingeren ben ik een tevreden mens 's ochtends.

Vriendin L., waar ik logeerde, en ik begonnen mijn Londentrip met een luie langgerekte zaterdagochtend. Moe van de week namen we de tijd (L. misschien iets teveel tijd). We aten crumpets; pannekoek-achtig deegwaar dat je na even toasten besmeert met boter, honing, jam,of nutella opeet. L. koopt vaak crumpets als ik op bezoek ben. Niet omdat ik er overdreven dol op ben, maar vooral omdat ze zo Engels zijn. Één keer heb ik ze zelfs meegenomen voor een oud-collega die een nostalgisch verlangen koesterde naar de grappige deegflapjes. Twee crumpets, één kop thee en iets teveel uur later waren we dan eindelijk gereed voor onze culinaire ontdekkingstocht door Londen. Het zou het enige ontbijt worden dat ik die week indoors at. De volgende ochtenden gingen we dan ook beduidend vroeger op pad. Soms noodgedwongen, om front-row seats voor Singin' in the Rain te bemachtigen, maar ook om niet een halve dag niets van Londen te zien. Of te proeven.

Zondagochtend, na vroeg en vergeefs richting het Pallace Theater, dat dicht bleek, te zijn afgereisd, zaten we met een luxeprobleem. Dit soort 1st world problems komen helaas voor in een stad als Londen, want waar zouden wij ons ontbijt nuttigen. Zoals voorkomt op niet helemaal uitgeslapen ochtenden liepen we eerst richting een prachtige tearoom die niet open bleek op zondag (gelukkig wel op alle andere dagen!). Bij optie twee, waar we ons stiekem verheugden op blueberry pancakes, stond een wachtrij van maar liefst één uur. Zolang wilden we nu ook weer niet wachten om onze maagjes te vullen. Gelukkig hoef je, in een stad die overloopt van eetgelegenheden (die ook op zondag open zijn) nooit ver te zoeken naar een volgend alternatief. En zo kwamen bij het charmante Bill's. Café met klein winkeltje waar Bill's eigen marmelades en chutney's verkocht werden. Veel gezellige tafeltjes en geroezemoes. Our kind of place! We aten allebei French Toast (zeg maar wentelteefjes), met vers fruit en walnootyoghurt en natuurlijk maple syrup. Iets wat ik nodig eens thuis moet maken. En het smaakte goed & zoet genoeg om Bill's te vergeven dat ze slechts simpele Twinings thee schenken. 

French Toast @ Bill's

Maandagochtend trokken we wederom richting Soho. Afgeschrokken door de zondagse drukte bij The Breakfast Club besloten we een minder voor de hand liggende ochtend te kiezen om daar te ontbijten. Ken je het gevoel van ergens, zij het kort of lang, naar uitkijken en toch steeds bezorgd zijn dat het uiteindelijk tegen zal vallen? Dat had ik een beetje bij The Breakfast Club. De naam, maar ook de kleine recensie die L. en ik lazen, deden vermoeden dat dit DE plek voor ontbijt in Soho was. Dit en de zondagse drukte creëren hoge verwachtingen. Maar na deze maandagochtend, zouden we zelf kunnen oordelen.  

Toegegeven, de rij was slechts vier personen lang, maar het was allerminst rustig. Zoals bij Bill's op de zondagochtend, zo druk was het op maandagochtend bij The Breakfast Club. Eenmaal binnen is het een gezellig rommeltje binnen, 80s memorabilia aan de muur en bij elkaar geraapt (van de straat geplukt?) meubilair. Erg hip(ster), maar stiekem vinden L. en ik dat heel erg leuk. Door de drukte komen we aan het communal table terecht, waar je gelukkig prima je eigen space kunt claimen. Ik was al gecharmeerd van het menu bij Bill's, maar die van The Breakfast Club stak Bill's naar de kroon. Wat mis ik plekken in Nederland (Hoorn!) waar je kunt ontbijten zoals bij The Breakfast Club. Alle klassiekers op een kaart. Pancakes? Of toch Huevos Rancheros? Scrambled Eggs of Eggs Benedict? Ik kon niet kiezen. Dus besloot ik heel strategisch voor de enorme All American Breakfast te kiezen (een Engelse variant hadden ze niet). Pannenkoeken én eieren! 

En viel het tegen? Integendeel! Dit is precies het soort ontbijt dat ik graag, vooral in het weekend, eet. Hoewel de eieren wel wat pit konden gebruiken en ik de toast miste, waren de pancakes mooi luchtig, de aardappeltjes heerlijk hartig en de falafel lekker... eh, falafelig. Het enige waar ik naar dit zeer vullende (laat ik het woord voedzaam maar niet noemen) ontbijt behoefte aan had was vers fruit. Een paar bosbessen op of in de pancakes zouden een mooie aanvulling zijn geweest. In ieder geval hadden we allebei (L. had blueberry pancakes) voldoende brandstof voor de rest van de dag. 

All American Veggie Breakfast @ The Breakfast Club

Op dag drie 'ontbeten' we bij een verse pastakraam in Borough Market. Helaas was het geen echte marktdag en stonden er slechts een handvol kraampjes, dus de pret was een klein beetje gedrukt. Maar de pompoenravioli was zo'n tongstrelende verleidelijke creatie dat we even vergaten dat het we niet in de vrieskou onder London Bridge stonden, maar ons ergens in de heuvels van Toscane waanden. Het lekkerste (en, toegegeven, enige) pasta-ontbijt ooit! Toch zelf eens een pastamachine aanschaffen?

Het ontbijt van dag vier was niet de moeite van het vertellen of fotograferen waard. Niet teveel tijd spenderend willend, zocht ik iets quick & easy, omdat ik van plan was de ochtend/middag in het Victoria & Albert Museum door te brengen en te lunchen bij Ottolenghi (waarover binnenkort meer in het lunch gedeelte van dit verhaal). Ik eindigde, L. had college, nadat ik om 10 uur 's ochtends onze front-row tickets voor Singin' in the Rain bemachtigd had, in het Café at Foyles (een verder heerlijke boekhandel) waar ik een bakje met dit* spul naar binnen werkte. Tja, ik had trek in yoghurt. Het was in ieder geval smakelijker dan het eruit zag, maar ik zag te laat dat ik ook normale yoghurt & muesli met banaan had kunnen bestellen. Haastige spoed doet een foodie zelden goed...

Passievrucht Cheesecake & Lapsang Souchong @ Bea's of Bloomsbury

Dag vijf, helaas alweer laatste dag van de trip, besloten we om 's ochtends richting Bea's te gaan. Want, als patriottisch Nederlander kun je toch niet heen om een lunchroom die de naam van onze koningin draagt? Zondagochtend deden we al een poging in de richting van Bea's, maar we kwamen er al lopende in ons restaurantgidsje bladerend, te laat achter dat Bea's helemaal niet open is op zondag. 

Gelukkig was ze dat wel op deze laatste culinaire ontdekkingsochtend. Ontbijt, daar deed Bea's echter niet aan, dus werd het, hoe oneerlijk kan het leven zijn, zelfgemaakte taart instead. Bijna wilde L. rechtsomkeert maken, maar gelukkig liet ze zich overhalen om toch een van de tentoongespreide heerlijkheden te proberen. Hoera! Want de passievrucht cheesecake die we aten was heerlijk. Een stevige kaasbasis, met licht zuur passievruchten-moes en citroen-merengue on top. De rokerige Lapsang Souchong, L.'s eerste keer, paste prachtig bij de friszoete taart. Lui achterover zittend in de kussentjes bedacht ik me hoe blij ik was dat we de trip naar Bea's alsnog gemaakt hadden. Een tearoom naar mijn hart. Stijlvol tuttig ingericht, met etalages vol cupcakes, taart & koekjes en typisch Engels gebak. Samen met de losse thee van Jing (helaas niet particulier te krijgen) de perfecte ingrediënten voor een zoete ochtend/middag.

Zo eindigde mijn Londense ontbijt avonturen. Binnenkort lezen jullie alles over onze lunches & diners. Keep coming back for more!

* Grappig genoeg doet de website aan alsof ze het ontbijt-wiel hebben uitgevonden!

Will the 'real' Pad Thai please stand up?

Pad Thai. Het kan zo heerlijk vettig zijn, alsof er pindakaas door een berg noedels is geroerd, waarin wat verdwaalde stukjes omelet zwerven, die wordt afgemaakt met een beetje taugé ter garnering. Thais comfort food, ik schreef het al meer. Toen maakte ik een gezonde salade variant van de klassieker. Dit maal de 'real deal'. Tenminste... dit maal een gezonde variant van Pad Thai MET noedels! Ook deze versie blijft licht en komt niet in de buurt van wat je, op van die dagen dat je er behoefte aan hebt, in restaurants krijgt. De pinda, de limoen, de koriander, de taugé... alle knapperige, frisse, zure smaken & texturen maken deze Pad Thai evengoed tot een feestje voor de mond. En mocht je deze versie qua groenten wat karig vinden, voeg dan gerust reepjes rode paprika en kleine roosjes broccoli toe.

Pad Thai (met noedels) - naar recept van Mark Bittman in De Dikke Vegetariër (4 personen)

340 gram gedroogde platte rijstnoedels (0,5 tot 1 centimeter dik)

5 eetlepels arachideolie, maïskiemolie of druivenpitolie

3 eieren, losgeklopt  

4 teentjes knoflook, fijngehakt

225 gram geperste tofu* of extra stevige tofu

2 lente-uitjes, in stukken van 2 centimeter gesneden

50 gram taugé

2 eetlepels vissaus

2 theelepels tamarinde of ketchup

2 theelepels suiker

35 gram pinda's, gehakt

2 rode pepers, zaadjes verwijderd, in ringen (optioneel)

1 limoen, in partjes

Leg de noedels in een kom en schenk er kokend water over, zodat ze onderstaan. Laat ze tenminste 15 minuten weken, tot ze zacht zijn. Je kunt de noedels ook volgens de aanwijzing op de verpakking koken, maar deze methode werkt ook. Mocht je na 15 minuten nog niet klaar zijn met het (voor)bereiden van de rest, giet de noedels dan af en leg ze in een kom vol koud water. Dit stopt het kookproces en voorkomt dat ze nog zachter worden. 

Verhit 2 eetlepels olie in een wok of hapjespan op een middelhoog vuur. Voeg de eieren toe en roerbak ze snel met een vork plat op de bodem. Je wilt een dunne omelet bakken, dus gebruik het gehele oppervlak in je pan. Bak de omelet totdat hij net gestold is en leg op een snijplank. Snijdt in dunne reepjes (even dun als de noedels).

Zet het vuur hoog en voeg de rest van de olie aan de wok/pan toe. Voeg de knoflook, tofu, lente-uitjes en de helft van de taugé toe en roerbak langzaam, zo'n 3 minuten, tot de tofu stukjes een mooi kleurtje krijgen. Schep het mengsel met een schuimspaan op een bord. 

Doe de uitgelekte noedels, eieren, vissaus, tamarinde/ketchup, en suiker in de wok/pan en verwarm onder af en toe roeren tot de noedels goed heet zijn. Voeg het tofumengsel toe. Schep het geheel voorzichtig een paar keer om en schep het dan uit de pan op een schaal. Garneer met pinda's, koriander, rode peper (optioneel) en de rest van de taugé. Serveer met partjes limoen. 

Eet smakelijk!

* Lees hier hoe je tofu zelf perst!

Croque? Madame?

Deze 'Dutch girl' eet ook wel eens een ordinaire tosti kaas. 

Met jalapeño pepers. Dat wel. 

Die rode, niet die groene.

Pumpkin Soup Galore!

Over pompoensoep heb ik al eens geschreven in het kader van, hoe toepasselijk, Halloween. Echter, de winter is nog niet voorbij, al doet de lente wanhopige pogingen om ons te laten zien dat hij eraan komt. Sneeuwklokjes proberen dapper het hoofd boven water te houden in een zee van wit. Sprieten van wat de bladeren en bloemen van tulpen en narcissen moet worden boren zich langzaam een weg door een ijskoud oppervlak. De zon doet zijn best de wereld te verwarmen, maar de lente lijkt nog ver weg. Kachels draaien nog steeds overuren en de mutsen en handschoenen zijn nog niet opgeborgen. Het is nog steeds winter en dus nog steeds pompoen(soep)tijd. En het fijne aan pompoensoep is dat je het op zo veel verschillende manieren kunt bereiden. Deze versie is een beetje anders dan de herfstversie. Kruidig en exotisch door kerrie en kokos. Maar wel met pompoen. Uiteraard.

Indiase Pompoensoep - naar recept van Mark Bittman uit De Dikke Vegetariër (4 personen)

3 eetlepels boter of neutraal smakende olie (maïskiem, druivenpit)

1,3 kilogram pompoen (dit kan flespompoen zijn, of een andere winterpompoen)

1 ui, grof gehakt

1 eetlepel fijngehakte knoflook

1 eetlepel verse gember, fijngehakt

1 eetlepel kerriepoeder

zout en versgemalen zwarte peper

1,25 liter groentebouillon of water

2,5 deciliter kokosmelk

15 gram gehakte verse koriander en/of 25 gram gehakte lente-ui en/of 15 gram gehakte cashewnoten, ter garnering

Verhit de boter of olie in een grote (braad)pan op een matig tot hoog vuur. Voeg als de boter is gesmolten de pompoen, ui, knoflook, gember en kerriepoeder toe en bak het geheel onder af en toe roeren zo'n 5 minuten totdat de ui zacht is. Bestrooi met extra zout en peper en bak nog 1 minuut. Voeg de bouillon of het water toe en breng het geheel aan de kook. Doe het deksel half op de pan en kook onder af en toe roeren zo'n 30 minuten, tot de pompoen zacht is. 

Pureer de soep met een staafmixer (laat eventueel eerst iets afkoelen). Verhit de soep opnieuw en voeg de kokosmelk toe. Proef en breng eventueel op smaak met extra zout en peper. Serveer de soep in kommen en garneer met de koriander, lente-ui en/of cashewnoten. 

Eet smakelijk!

Wintersla!

Witlof is 's winters een uitstekend alternatief voor groene sla. Volop verkrijgbaar, goedkoop en het is iets langer houdbaar dan gewone sla. Voor de 'eenzame' eter vormt één stronkje een mooie eenpersoons portie. Gecombineerd met vers en gedroogd fruit en noten is dit een frisse en welkome afwisseling op zware winterkost of een ideaal bijgerecht. 

Witlofsalade - 1 persoon

2 eetlepels walnoot, hazelnoot, of een andere favoriete noot

1 stronkje witlof

2 mandarijnen, gepeld, zoveel mogelijk witte draadjes verwijdert

1 friszoete appel (Elstar of Junami)

1 stengel bleekselderij (optioneel)

2 eetlepels rozijnen

1 eetlepel olijfolie

1/2 eetlepel balsamico of een andere azijn met een zoet of zuur smaakje, of citroensap

Verwarm een oven voor op 150 graden. Leg de noten op een bakplaat of vel aluminiumfolie en rooster ze zo'n 10 minuten in de verwarmde oven. Haal ze eruit en laat afkoelen. 

Pluk de bladen van de witlof, was deze en snijd in de breedte in reepjes. Snijdt de mandarijn partjes doormidden. Snijdt de appel, geschild of ongeschild, in kwarten en verwijder het klokhuis. Halveer de kwarten en snijdt deze in de breedte in stukjes. Hak de afgekoelde noten grof. Verwijder eventuele vliesjes. Snijdt de bleekselderij in dunne plakjes (optioneel).

Meng alle gesneden/gehakte ingrediënten in een slakom door elkaar met de rozijnen. Schenk de olijfolie en azijn/citroensap erover en meng nogmaals. 

Eet smakelijk!

* Afhankelijk van of je een zoetere of zuurdere smaak aan de salade wilt geven. Ik heb een aantal azijnen van de Duitse keten Vom Fass, met smaken als mango, dadel en calamansi, en gebruik ze willekeurig.

A Different Kind of Pancake

Blini's zijn kleine hartige pannenkoeken die veel gegeten worden in Oost-Europese landen. Lezers met een dikke portemonnee hebben ze misschien wel eens gegeten met kaviaar. Ik at ze ooit tijdens een niet zo heel goed vegetarisch 3-gangen diner en in het verleden heeft een kookgraag huisgenootje ze ook eens gemaakt. Zoals je ziet bouw ik dus op veel ervaring als het om blini's gaat. Tijd om me er zelf eens aan te wagen. In het prachtige tijdschrift delicious. vond ik dit mooie recept voor aardappel-pastinaak blini's. Het is even werk, maar ze vormen een geweldig bijgerecht. Zie het als aardappelpuree in pannenkoek vorm. Milde, bijna romige en aardse smaken als tegenhanger voor bijvoorbeeld de geroerbakte savooiekool.

Aardappel-pastinaakblini's - naar recept van Yolanda van der Jagt uit delicious.magazine, kerst 2012 (4 personen)

250 gram pastinaak, geschild, in dikke plakke

250 gram aardappel, geschild, in dikke plakken

2 eieren, gesplitst (eiwit wordt geklopt, dus wees voorzichtig met splitsen!)

2 eetlepels Griekse yoghurt

2 eetlepels zelfrijzend bakmeel

2-3 eetlepels boter

Zet de aardappel en pastinaak met een bodem water en een snuf zout op. Breng aan de kook en kook ongeveer 15 minuten tot de groenten zacht zijn. Giet ze af en stamp of prak de aardappel & pastinaak tot een fijne puree. Er mogen geen grote stukjes in zitten. Klop met een vork de eierdooiers en de Griekse yoghurt door het mengsel. 

Laat het geheel wat afkoelen en voeg het zelfrijzend bakmeel toe. Breng op smaak met zout en peper. Klop de eiwitten met een snufje zout stijf in een schone kom. Schep het eiwit in delen voorzichtig door het aardappel-pastinaakbeslag. 

Verwarm een koekenpan. Voeg een beetje boter toe. Schep een of meerdere hoopjes beslag in de pan, druk deze plat en bak een paar minuten tot de bakkant mooi bruin is. Draai de blini's voorzichtig om en bak nog een paar minuten tot ze aan beide kanten mooi bruin zien.* Schep de blini's uit de pan. Herhaal met steeds een beetje boter tot het beslag op is. Leg de blini's tot gebruik op een bord en dek ze af met wat aluminiumfolie om ze warm te houden. 

Eet smakelijk!

* Het is eigenlijk net als pannenkoeken bakken.

Pimp my Cabbage: Zuurkool

Toegegeven, stiekem is dit niet echt het pimpen van zuurkool, want ik denk dat veel mensen zuurkool in een ovenschotel met aardappel eten. Niets nieuws onder de zon. Als er al iets gepimpt is dan is het wel dat deze versie vegetariër-vriendelijk is. En misschien is voor sommigen de banaan nieuw. Eerlijk is eerlijk: Ik ben echt dol op zuurkool, dus of hij nu een klein beetje of geheel onherkenbaar gepimpt op tafel komt, ik deel het recept met mijn lezers. Heerlijke winterkost!

Vegetarische Zuurkoolschotel (2-3 personen)

 

500 gram vastkokende aardappel, geschild

1 vegetarisch rookworstje*

1 ei

125 milliliter crème fraîche

Zout & versgemalen zwarte peper

250 gram zuurkool naturel of wijnzuurkool, uitgelekt

1 banaan, in plakjes**

geraspte oude kaas (naar smaak)

Kook de aardappelen met een klein laagje water in ongeveer 20 minuten gaar. Controleer dit door er met een vork in te prikken; als dit makkelijk gaat is de aardappel gaar. Giet af en laat afkoelen.

Verwarm een oven voor op 200 graden. Snijdt de afgekoelde aardappel in plakjes. Kook het worstje volgens de verpakking en snijdt hem daarna in plakjes. Klop ondertussen het ei los met de crème fraîche tot er een saus-achtige consistentie ontstaat. Breng dit op smaak met zout & peper. 

Vet een diepe ovenschaal in met olie of boter. Leg een laagje aardappel op de bodem, gevolgd door een laagje zuurkool, en daarop wat plakjes worst en banaan. Ga zo verder tot de zuurkool op is en leg als laatste een laagje aardappel in de schotel. Giet dan het sausje over de schotel. Zorg dat het mooi verdeelt. Strooi als laatste naar smaak geraspte kaas over de schotel en eventueel extra zout & peper.

Zet de schotel 20-30 minuten in de voorverwarmde oven tot de bovenkant mooi goudbruin ziet. Serveer met een groene salade.

Eet smakelijk!

* Vleeseters kunnen uiteraard een gewoon rookworstje gebruiken.

** Voor niet zuurkool liefhebbers is de smaak vaak te zuur. Om dit te compenseren kun je stukjes fruit als banaan of ananas aan een zuurkoolgerecht toevoegen. Geeft een leuke zoete kick aan het gerecht.