De andere banaan

Ze zijn groot, vaak nog groen, zien eruit als banaan, maar zijn het niet echt. En toch ook wel. Plantain of bakbanaan worden ze genoemd. Net iets groter en steviger dan de normale huis-tuin-en-keuken bananen. De lokale toko is goed gesorteerd qua groente en fruit, dus de bakbanaan had ik al een poosje zien liggen. De truc was nog een leuk, en lekker uitziend, recept vinden om het in te gebruiken. Gelukkig is zo'n recept nooit ver weg in mijn bescheiden verzameling kookboeken. Vegan-queen Isa Chandra Moskowitz serveert de bakbanaan met een pittige curry. Lekker, wat het iets zoete en romige van de bakbanaan geeft een mooi contrast met de kruiden en pepers in de curry. Ze vullen elkaar, qua smaak, prachtig aan. Mocht je tijd hebben, dan raad ik aan om in plaats van zwartoog bonen uit blik, gedroogde bonen te gebruiken. Kook ze, met 4x zoveel water als bonen, in ongeveer 45 minuten tot een uur gaar en voeg ze dan aan de curry toe.

Caribbean Curried Black-Eyes Peas with Plantains - naar een recept van Isa Chandra Moskowitz uit Appetite for Reduction ( 4 personen)

1 theelepel olijfolie

40 gram gesnipperde sjalotjes

1 rode paprika, zaad en zaadlijsten eruit en in kleine blokjes

1/2 of 1 hele rode peper (als je een habanero peper kunt vinden, gebruik deze dan)

3 tenen knoflook, geperst

2 theelepel vers geraspte gember

2 laurierblaadjes

1 steranijs

2 theelepels milde kerriepoeder

snuf kaneel

3 takjes verse tijm

1/2 theelepel zout

180 milliliter kokosmelk

180 milliliter water

1 blik zwartoog bonen

1 theelepel agavesiroop

sap van een 1/2 limoen

2 rijpe bakbananen, schil aan een kant in de lengte ingesneden en in dikke plakken gesneden

Voor dit gerecht stoom je de bakbanaan. Bereid dus een stoom-apparaat voor. Ik gebruik een mandje in een pan met een laagje water erin wat ik aan de kook breng. Plan de hoeveelheid tijd die je voor de voorbereiding nodig hebt, in dit recept in.

Verhit een middelgrote pan met dikke bodem op middelhoog vuur. Fruit de sjalotjes, paprika en rode peper in de olie, zo'n 5 minuten, totdat alles zacht is. Voeg de knoflook, gember, laurier en steranijs toe en bak nog 2 minuten mee. Voeg een klein beetje water toe en dan de kerriepoeder, kaneel en tijm. Roer zo'n 30 seconden door, zodat de kerriepoeder een beetje roostert in de pan.

Doe het zout, de kokosmelk, water en de bonen in de pan. Leg het deksel op de pan en verhit alles 5 minuten. Voeg dan de agave en limoensap toe. Roer, proef en breng eventueel op smaak met meer zout of wat extra kerriepoeder. Draai het vuur uit en laat de curry 10 minuten met rust zodat de smaken kunnen trouwen. Haal de tijm, anijs en laurier uit de pan. 

Terwijl de curry rust stoom je de bakbananen in het stoom-apparaat. Stoom ze zo'n 5 minuten, tot de felgeel en zacht, maar toch stevig eruit zien. Haal de plakken uit de schil.

Serveer de curry met bijvoorbeeld rijst in een kom. Leg een aantal plakken bakbanaan erop. 

Eet smakelijk!

Soep dus...

Als het zo doorgaat moet ik een soep van de week item beginnen op dit blog. Ik kan er niets aan doen. Ik kan er gewoon niet van afblijven. Soeprecepten bedoel ik dan. Het wordt langzamerhand bijna een missie om al die lekker uitziende of klinkende soepen uit mijn kookboeken te proberen. Zo heb ik nog iets met kastanje gelezen, waarmee ik een keer met kastanjes kan koken. Wil ik nog een killer-noodle soep recept vinden, waarmee ik niet langer terug hoef te verlangen naar de slurp-soepen die ik in Japan at. En zo kan ik nog even doorgaan. Maar onderstaand recept is ook een pareltje. Romige door de pastinaak en melk, met een fijne kick van de gember en specerijen. Onmisbaar ook de knapperige nootjes of zaden die je toevoegt. Ja, weer een voor het nooit-eindigende lijstje lekkere soepen.

Soep van pastinaak en gember - naar een recept van Hugh Fearnley-Whittingstall uit Veg! (4-6 personen)

1 eetlepel olijfolie

15 gram boter

1 grote ui, fijngesnipperd

2 teentjes knoflook, fijngesneden

4-5 centimeter gember, geschild en fijngesneden

1/4 theelepel kardemompoeder, of 1 kardemompeul

1/4 theelepel komijnpoeder

1/4 theelepel cayennepeper

500 gram pastinaak, geschild en in blokjes gesneden

800 milliliter groentebouillon

200 milliliter volle melk

zeezout

versgemalen zwarte peper

2-3 geschaafde amandelen of pompoenpitten (of een mix)

1-2 eetlepel slagroom of volle yoghurt

Verhit de olijfolie en boter in een grote pan op middellaag vuur. Fruit de ui hierin ongeveer 10 minuten, tot deze zacht en glazig is. Voeg de knoflook, gember, kardemom, komijn en cayennepeper toe en roer deze een paar minuten door. Doe de pastinaken erbij en roer tot deze goed bedekt zijn met de specerijen. Schenk de bouillon erbij, breng op smaak met zout en peper en breng aan kook. Zet het vuur laag en laat zo'n 10 minuten sudderen, tot de pastinaak zacht is.

Laat de soep iets afkoelen en pureer de soep dan met een staafmixer tot deze glad is. Voeg dan de melk toe en eventueel extra zout en peper. Warm de soep zachtjes weer op als deze teveel is afgekoeld. Voeg eventueel wat heet water toe als de soep te dik is.

Rooster, terwijl de soep opwarmt, in een droge koekenpan de amandel en/of pompoenpitten tot deze beginnen te kleuren. Dien de soep op met een scheut slagroom of yoghurt en bestrooi hem met de geroosterde amandelen en/of pompoenpitten. Maak af met een draai uit de pepermolen.

Eet smakelijk!

Thuiskom Stoofpot

Heb jij ook gerechten die je doen terug verlangen naar 'de tijd van toen.' Een tijd die je waarschijnlijk alleen in je hoofd kent en waarin je nooit echt in hebt geleefd, maar wel een soort nostalgie voor kent. Waarvan je een romantisch tijdsbeeld hebt gevormd waar je lekker in weg kunt dromen. Waar je bijvoorbeeld thuis komt na een koude dag in een huis vol geborgenheid met een knisperend haardvuur dat licht en hitte verspreidt. Lijf en leden worden daardoor langzaam weer opgewarmd. Je wordt weer mens en beetje bij beetje weer heel. Ja, het plaatje zou perfect zijn, ware het niet voor de pan flauwe hutspot die je op tafel aantreft. Misschien was deze tijd er ook een waarin eten vooral moet vullen en niet zo nodig lekker hoefde te zijn. Waarin zout dé, zo niet de énige, smaakmaker was. Gelukkig bestaat die 'tijd van toen' in mijn hoofd, dus kan ik naar hartenlust aanpassingen maken. In plaats van hutspot vind ik deze simpele en smaakvolle stoofpot op tafel. Aardappel en wortel ja, maar gekruid met veel tijm en een vleugje salie, smaakvolle groentebouillon en verse zwarte peper. Met koekjes gemaakt van zoete aardappel om erin te dopen. Zo. In mijn hoofd is het plaatje compleet, dus tijd om in mijn echte keuken aan de slag te gaan.

Veggie stoofpot met zoete-aardappel-koekjes - naar een recept van Isa Chandra Moskowitz uit Appetite for Reduction (6 personen)

Veggie stoofpot

1 theelepel olijfolie

1 kleine ui, gesnipperd

225 gram kastanjechampignons, in plakjes

3 tenen knoflook, geperst

1 1/2 theelepel gedroogde salie

1/2 theelepel zout

versgemalen zwarte peper

100 gram spliterwten (geel of groen)

750 milliliter (sterke) groentebouillon

1,3 kilogram vastkokende aardappelen, geschild en in blokjes

450 gram winterpeen, geschild en in blokjes

2 volle eetlepels verse tijm

250 milliliter water

30 gram bloem

125 gram diepvries doperwten

Verhit een grote pan op middelhoog vuur. Fruit de ui in de olie, ongeveer 4 minuten, tot deze glazig is. Voeg de champignons, knoflook, salie, zout en zwarte peper toe en bak nog zo'n 3 minuten, totdat de champignons hun vocht loslaten. 

Voeg de spliterwten en groentebouillon toe, doe de deksel op de pan en breng aan de kook. Kook zo'n 5 minuten en doe dan de aardappel en wortel erbij. Doe het deksel weer op de pan en zet het vuur laag. Laat het geheel 25 tot 30 minuten pruttelen. De aardappel en wortel moeten dan gaar zijn, en de spliterwten zacht. Roer regelmatig. Maak ondertussen de zoete aardappelkoekjes (zie recept hieronder).

Mix als de stoofpot kookt de bloem met het water. Doe dit met een garde, voeg eerst een kwart van het water toe en roer hard, zodat er een dik papje ontstaat. Voeg dan de rest van het water toe. Blijf goed roeren. Het geheel moet een soort papje worden en geen klont. 

Voeg als de stoofpot gekookt heeft de tijm, het bloem-water mengsel en de erwten aan de pan toe en kook het geheel nog zo'n 10 minuten, zonder deksel. Roer regelmatig, zodat het bloemmengsel goed oplost. De stoofpot wordt lekker dik. Proef en breng eventueel op smaak met zout en peper. Serveer met wat extra verse tijm erover en met de zoete aardappel koekjes.

Zoete-aardappel-koekjes (12 stuks)

225 gram gepureerde zoete aardappel

3 eetlepels koolzaad- of andere plantaardige olie

1 eetlepel ahornsiroop

1 theelepel appelcider azijn

1/2 theelepel zout

125 gram bloem

2 theelepels bakpoeder

1 theelepel gemalen nootmuskaat

2 tot 3 eetlepels koud water

Verhit een oven voor op 205 graden. Bekleed een bakplaat met bakpapier.

Meng in een mengkom de zoete aardappel, olie, ahornsiroop, appelcider azijn en zout. Zeef de bloem, bakpoeder en nootmuskaat boven de kom en vouw deze door het zoete aardappelmengsel. De droge ingrediënten moeten net iets vochtig zijn en kruimelig. Meng niet te lang! 

Voeg 2 eetlepels water toe en kneed het deeg lichtjes zo'n 5 of 6 keer tot je een samenhangend deeg hebt. Voeg eventueel een extra eetlepel water toe als het mengsel te droog is. Kneed niet te lang, anders krijg je taaie, harde koekjes.

Leg kleine balletjes (golfbal formaat) van het deeg op de bakplaat, druk ze iets plat en bak de koekjes 12 tot 15 minuten in de oven tot ze goudbruin zien en stevig aanvoelen. Haal uit de oven en serveer ze met de stoofpot. 

Eet smakelijk!

Dag meneer aardpeer

Voor het volgende recept presenteer ik aan u: De aardpeer. Ja, die ja. Ook ik wist niet waar ik naar keek toen ik een mysterieus pakje op mijn stoep vond. Had iemand daar zomaar een tas vol modderige...ja, wat eigenlijk, neergelegd. Aardperen dus. En dan wordt de Sherlock Holmes in mij wakker en ga ik op zoek naar recepten waarin de aardpeer de hoofdrol speelt. Wie kan ik dan beter raadplegen dan de koning der exoten (misschien overdrijf ik): Yotam Ottolenghi. Die zo verzot is op groenten dat ook de minder populaire dan wel bekende soorten aan bod komen. Gelukkig vond ik ook nog inspiratie bij mijn andere kookhelden, de heer Bittman en de heer Fearnley-Whittingstall, maar dit recept zag er wel heel veelbelovend uit. Op naar de keuken. Aardperen wassen (lees schrobben en boenen, zoveel aarde zat eraan) en maar eens uitvinden hoe dit vreemde heertje smaakt. Het resultaat heeft me verrast en zal ook jullie hopelijk verbazen.

Aardperen met halloumi en basilicumolie - naar een recept van Yotam Ottolenghi uit Plenty (4 personen)

500 gram aardperen

sap van 2 kleine citroenen

4 takjes tijm

3 eetlepels water

ca. 1 1/4 deciliter olijfolie

400 gram cherrytomaten

400 gram halloumi, in 1 centimeter dikke plakken

1 stronkje rood- of witlof, bladeren losgehaald

zou en zwarte peper

Voor de basilicum olie

50 gram basilicum (blad en steeltjes)

20 gram bladpeterselie (blaadjes en steeltjes)

1 teen knoflook, gepeld

1,4 deciliter olijfolie

Verhit een oven voor op 220 graden. Giet het sap van 1 citroen in een kom en roer hier een halve liter water door. Schil de aardperen met een dunschiller, snijd ze overlangs in 1 centimeter dikke plakken en leg de plakken in de kom met water om bruin worden te voorkomen. Schep de aardperen uit de kom in een ovenschaal. Voeg de tijm, het sap van de tweede citroen, het water en 1 eetlepel olijfolie en wat zout en peper toe. Schep alles door elkaar en verdeel de plakken aardpeer over de bodem van de schaal. Dek de schaal af met aluminiumfolie en zet 40-45 minuten in de oven tot de aardpeer gaar is. Haal de schaal uit de oven als de aardperen gaar zijn, maar houd ze warm.

Maak ondertussen de basilicumolie en tomaten klaar. Voor de olie doe je de basilicum, peterselie, knoflook en een mespuntje zout in een keukenmachine. Hak zeer fijn en voeg af en toe beetje olijfolie toe, totdat je een dunne puree krijgt. 

Warm een koekenpan op hoog vuur tot deze goed heet is. Doe er 1 eetlepel olijfolie in en rooster hierin de tomaten op hoog vuur. Schud de pan af en toe zodat ze gelijkmatig kleuren. Na ongeveer 3-4 minuten moeten de tomaten bruin tot licht geblakerd zijn, maar hun vorm behouden hebben. Bestrooi ze met zout.

Maak de koekenpan schoon en zet deze vlak voor serveren weer op hoog vuur om de kaas te grillen. Giet er een klein laagje olijfolie in en laat deze heet worden. Bak, op halfhoog vuur, hierin de plakken halloumi 2 minuten aan elke kant tot ze mooi bruin zijn. Leg ze op keukenpapier. 

Stel de salade als volgt samen: Verdeel wat lofblaadjes op een bord. Schep hierop de warme kaas, aardpeer, cherrytomaatjes en weer wat lof. Sprenkel de basilicumolie erover en dien gelijk op.

Eet smakelijk!

Smokkelsoep

Kan het niet helpen. In de winter eet ik veel soep. Dus deze week alweer een recept voor soep (en volgende week waarschijnlijk nog een). Vaak is het zo gepiept en heb je met weinig werk een kom vol warmte, smaak en comfort. Met lekker brood erbij, en bijvoorbeeld (zelfgemaakte) spreads en salade(s), heb je een heerlijke maaltijd. Sommige soepen zijn maaltijden op zich. Zoals deze bomvolle minestrone. Het leuke aan dit recept is dat je het jezelf zo moeilijk of makkelijk kunt maken als je wilt. Met de ingrediënten kun je smokkelen, zoals bouillon van een blokje, (verse) tortellinie uit de supermarkt of zelfs pesto uit een potje. Maar heb je tijd en zin of voel je je geroepen, maak dan eens verse bouillon voor de basis. En ook die pesto is in een handomdraai gemaakt. Smokkelen met de groenten raad ik af (knipoog hier, maar ik ben tenslotte groenten-fan), maar varieer gerust als je bijvoorbeeld nog een restje pompoen of sperziebonen hebt liggen. Dit is een ideaal restjes-recept. Geef daarom gerust je eigen draai aan deze minestrone. Ik maakte hem, met een kleine aanpassing, al vegetarisch, dus ik ben benieuwd wat jij er mee doet. 

Vegetarische rokerige minestrone met tortellinie en pesto - naar een recept van WinnieAb op Food52 (6-8 personen)

2 eetlepels olijfolie

1 grote ui, gesnipperd

2 grote tenen knoflook. fijngehakt of geperst

1 prei, donkergroen eraf en in dunne ringen gesneden

2 theelepels gerookte paprikapoeder

3 wortelen, geschild en in blokjes

2 stengels bleekselderij in dunne plakjes

1 courgette, in blokjes

1 aardappel, geschild en in blokjes

1 liter groentebouillon

1 blik kikkererwten (400 gram), afgespoeld en uitgelekt

2 blikken hele tomaten in blik

zout

50 gram basilicum of peterselie

2 eetlepel pijnboompitten

2 tenen knoflook, gepeld

2 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas

1 eetlepel olijfolie

65 gram spinazie of boerenkool, in reepjes gesneden

1 pak (250 gram) kaastortellinie

Balsamico azijn, eventueel er garnering

Geraspte Parmezaanse kaas, eventueel ter garnering

Verhit de olijfolie op een middelhoog vuur in een grote pan. Voeg de ui, knoflook en prei toe en bak deze tot de ui glazig is en de prei zachter. Roer de paprikapoeder erdoor. Voeg de wortel, bleekselderij, courgette en aardappel toe en bak deze nog 2 minuten mee.

Doe de bouillon en kikkererwten erbij. Voeg dan de tomaten toe door deze met je handen in stukken te knijpen. Vergeet niet het sap toe te voegen. Voeg naar smaak zout toe. Breng het geheel aan de kook en laat 30-40 minuten koken tot de aardappel gaar is. 

Maak ondertussen de pesto in een keukenmachine of met de hand. Gebruik je een keukenmachine, voeg dan de basilicum of peterselie, pijnboompitten, knoflook en kaas toe en maal deze fijn. Voeg geleidelijk de olijfolie toe tot de pesto iets smeuïg is. Doe je het met de hand, hak dan alle ingrediënten zo fijn mogelijk en doe deze in een kom. Voeg dan geleidelijk de olijfolie toe tot je een smeuïg geheel hebt.

Ga verder met de soep als de aardappel gaar is. Voeg de spinazie of boerenkool en de tortellinie toe en kook deze 5-7 minuten mee. Proef de soep en voeg eventueel meer zout toe. Serveer de soep met een schep pesto, en eventueel een paar druppels balsamico azijn en geraspte Parmezaan. 

Eet smakelijk!

Het Specerijengeheim

Het fijne aan recepten geïnspireerd op de Indiaase keuken is dat het een flinke aanslag vormt op de enorme hoeveel kruiden en specerijen die je in de loop van een vegetarisch kookleven verzameld. Tja, ik ben zo'n gek die voor een theelepel "vul willekeurig kruid in" weer een bakje of potje in huis haalt. Wat vervolgens jaren stof ligt te verzamelen, omdat je het nergens anders in kwijt kunt. Dus als ik dan een recept lees zoals het onderstaande, word ik enthousiast. Omdat ik dan eindelijk een tweede theelepel specerij kan gebruiken. Zo houdt de illusie stand dat die potjes ooit op komen en dus niet voor niets gekocht zijn. Ook koks houden zichzelf wel eens voor de gek. Houd de lange lijst kruiden en specerijen je tegen om aan dit recept te beginnen? Vraag dan eens rond in je (kook)vriendenkring en je zult ongetwijfeld binnen no time alle eet- en theelepels smaakmaker verzameld hebben.

Vindaloo met twee soorten aardappel - naar een recept van Yotam Ottolenghi uit Plenty (4 personen)

8 kardemompeulen

1 theelepel komijnzaad

1 theelepel korianderzaad

1/2 theelepel kruidnagels

1/4 theelepel geelwortelpoeder

1 theelepel mild paprikapoeder

1 theelepel kaneel

2 eetlepels plantaardige olie

12 sjalotten (300 gram), fijngesnipperd

1/2 theelepel bruin mosterdzaad

1/2 theelepel fenegriekzaad

25 kerrieblaadjes

2 eetlepels fijngehakte verse gember

1 verse rode chilipeper, fijngehakt

3 rijpe tomaten, ontveld en grof gehakt

1/2 deciliter appelazijn

4 deciliter water

1 eetlepel fijne kristalsuiker

400 gram geschilde vastkokende aardappelen, in blokjes van 2,5 centimeter

2 kleine rode paprika's, in stukjes van 2 x 2 centimeter

400 gram geschilde zoete aardappelen, in blokjes van 2,5 centimeter

zout

munt of koriander, om te garneren

Maak eerst de specerijenmix. Rooster de kardemompeulen, komijn- en korianderzaad in een droge koekenpan tot ze gaan springen. Giet ze in een vijzel, voeg de kruidnagels toe en wrijf en maal alles fijn met de stamper. Gooi de kardemompeulen weg als de zaadjes eruit zijn gekomen. Roer de geelwortel, paprikapoeder en kaneel erdoor en zet opzij.

Verhit de olie in een pan met een stevige bodem, bijvoorbeeld een braadpan. Doe de sjalotten met het mosterd- en fenegriekzaad erin en bak alles 8 minuten op halfhoog vuur tot de sjalotten goudbruin zijn. Roer het specerijenmengsel, de kerrieblaadjes, gember en chilipeper erdoor en bak alles 3 minuten. Voeg de tomaten, azijn, water, suiker en wat zout toe. Breng alles aan de kook en laat de saus op laag vuur 20 minuten in de gesloten pan pruttelen. 

Roer de aardappelblokjes en paprika erdoor en laat 20 minuten zachtjes koken. Voeg de zoete aardappel toe. Roer alles goed door elkaar en zorg dat de groeten met vloeistof bedekt zijn. Voeg eventueel water toe en laat de groenten in de gesloten pan in nog 40 minuten gaar worden. Neem het deksel van de pan en laat de saus 10 minuten inkoken en binden. Dien de vindaloo heet op met rijst , eventueel naan brood, en gegarneerd met kruiden.

Eet smakelijk!

A Walk and then Soup

Er zit een groot voordeel aan 'weekend' hebben buiten het weekend. Zo ondervond ik toen ik, moederziel alleen, door de bossen en duinen van Schoorl liep op een dinsdagmiddag. Geen hond, of mens, te bekennen. Tijdens de 17 kilometer lange wandeling kon ik me in alle rust in de natuur en in mijn eigen hoofd begeven, zonder gestoord te worden. Een dankbare ervaring en een kleine luxe in deze tijd waarin alles met elkaar gedeeld wordt en elke ervaring niets meer dan een replica lijkt van die van de honderd anderen die zich met jou op hetzelfde moment op de dezelfde plek begeven.  In een tijd waarin je altijd bereikbaar bent, of 'hoort te zijn,' zijn er nog plekken waar je telefoon geen bereik heeft en waar je daardoor, zonder dat je daar misschien de intentie toe had, even echt 'alleen op de wereld' bent. En wat is er dan heerlijker, vooral na koude, vroege winterwandelingen, dan een bord hartverwarmende soep na al die fysieke (en soms mentale) in- en ontspanning. Van jou, voor jou.

Venkel en knolselderijsoep met sinaasappelschil - naar een recept van Hugh Fearnley-Whittingstall uit Veg! (4 personen)

30 gram boter

1 eetlepel olijfolie

4 sjalotjes, of 1 middelgrote ui, in ringen

3 grote venkelknollen (750 gram), boven- en onderkant eraf, in dunne plakken (bewaar het groen)

1/4 van een grote knolselderij (250 gram ongeschild), geschild en in blokjes

fijn geraspte schil van 1 sinaasappel

ongeveer 500 milliliter groentebouillon

zeezout

versgemalen zwarte peper

4-6 eetlepels crème fraîche

Verhit de boter en olie in een grote pan op middelhoog vuur. Voeg de sjalotjes of ui toe en fruit deze zachtjes een paar minuten. Doe de venkel en knolselderij erbij, roer goed, doe het deksel op de pan en laat ongeveer 10 minuten meebakken. 

Voeg de sinaasappelschil, bouillon en wat zout en peper toe. Breng het geheel aan de kook en laat ongeveer 15 minuten zacht koken tot de groenten gaar en zacht zijn. 

Pureer de soep met een staafmixer of in een blender tot deze helemaal glad is. Voeg eventueel nog wat bouillon of water toe als de soep te dik is. Soms zijn de vezels in de venkel iets taai en moet je wat langer pureren om de soep mooi glad te krijgen. 

Als de soep tijdens het pureren is afgekoeld verwarm deze dan even voor het serveren. Proef voor extra zout en peper en dien op met een flinke schep crème fraîche erin, een beetje venkelgroen als je dat over hebt,  en een flinke draai uit de pepermolen. 

Eet smakelijk!

Wilde rijst jagen!?

Wilde rijst klinkt gevaarlijk. Alsof je als een jager het bos in moet om het te zoeken onder loof en struikgewas. Van de platgetreden paden af het onbekende in. Canadese Wilde Rijst, staat er op de verpakking. Dat betekend beren, bergen en naaldbossen trotseren. Alles voor dat ene plantje...

    De realiteit is waarschijnlijk minder spannend. Keurige 'wilde' rijstvelden, netje bijgehouden en met een groot hek eromheen om de beren buiten te houden. Afgesloten stukken rivierbedding, waar dit plantje goed schijnt te gedijen, waar het grootste wild dat je tegen zult komen een verdwaalde kikker of spartelende vis is. De term 'wild' heeft waarschijnlijk eerder te maken met de eerste personen die het westen deze graansoort zag eten: De 'wilden' van Noord-Amerika. Of ligt misschien in het feit dat deze graansoort voornamelijk in het wild groeide en geplukt werd, voordat men het ging cultiveren. Nee, echt wild kun je wilde rijst niet meer te noemen, maar dat maakt het niet minder lekker. Noot-achtig van smaak past het heel mooi bij de frisse citrus en aardse bietjes in deze salade.

Salade met wilde rijst, geroosterde bietjes en sinaasappel - naar een recept van Isa Chandra Moskowitz uit Appetite for Reduction (4 personen)

500 gram bietjes, ongekookt

sap van 2-3 sinaasappels (ongeveer 180 milliliter)

2 eetlepels rode wijn azijn

1 eetlepel sesam olie (liefst van geroosterde zaden)

1/8 theelepel zout

1 theelepel hete chilisaus (bijvoorbeeld sriracha of piripiri)

1 theelepel gember, fijngeraspt

1 navelsinaasappel

2 eetlepels sesam zaad

330 gram gekookte wilde rijst, afgekoeld

40 gram krenten

80 gram sla (kies je favoriete soort, of een melange)

Begin met het roosteren van de bietjes. Verwarm een oven voor op 220 graden. Afhankelijk van de grote van de bietjes schil je ze en snijd ze door de helft (bij kleinere bietjes) of in dikke plakken (bij de grotere). Wikkel de hele gesneden biet in aluminiumfolie. Rooster ze ten minste 1 uur in de oven. Ze zijn gaar wanneer je er makkelijk met een vork in kunt prikken. Pas op voor het bietensap, want dat kan (mooie) rode vlekken geven. Tijdens het roosteren kun je bijvoorbeeld de rijst koken (heeft ongeveer 40-50 minuten nodig). Laat de bieten (en de rijst) afkoelen en snijd ze in grove stukken.

Maak een dressing van het sinaasappelsap, de wijnazijn, sesamolie, zout, chilisaus en gember. Meng goed en laat de smaken goed intrekken. Waarschijnlijk heb je meer dan je in de salade gebruikt. De rest kun je bewaren voor een andere salade.

Snijd met een scherp mes de boven en onderkant van de sinaasappel. Zet hem neer en snijd de schil en het wit eronder van het vruchtvlees. Snijd de sinaasappel in de breedte in plakken en snijd deze in stukken. 

Rooster het sesamzaad in een droge koekenpan op middelhoog vuur. Rooster onder af en toe schudden of roeren ongeveer 2 minuten, totdat de zaden mooi bruin beginnen te kleuren. Haal dan van het vuur en uit de pan en laat iets afkoelen.

Giet de dressing in een grote salade kom. Doe de wilde rijst, krenten en de sla erbij en meng goed. Voeg de sinaasappel en sesamzaad toe en meng nogmaals. Doe als laatste de bieten stukken erbij. 

Eet smakelijk!

Off-Key Lime Pie

Als het op recepten aan kwam, was ik altijd vrij strikt in het navolgen ervan. Want, zo dacht ik dan, een kok schrijft het niet voor niets zo op. Dan moet het wel de ultieme vervolmaking van een gerecht zijn, toch? Waarom zou je daar, als amateurkok, iets aan veranderen? Dat rook bijna naar heiligschennis. 

   Gelukkig ben ik wat vrijer geworden in het interpreteren van recepten. En las tussen de regels door dat ook de kookboek-schrijvers en koks die ik bewonder vaak aangeven dat het alleen maar goed en leuk is als je met hun recepten speelt. Recepten als leidraad, geen ultieme waarheid dus. Geen gele spliterwten, maar wel groene? Geen probleem! Bepaalde kruiden niet in huis? Die ene halve theelepel kun je vast wel missen. Of misschien vervangen door iets wat je wel hebt! Geen key limes, maar wel 'gewone' limoenen in huis? Dan kun je prima een Key Lime Pie maken. 

   Of niet? Want daar sloeg de twijfel toe: Kun je wel een Key Lime Pie zonder key limes maken? Key limes, veelal afkomstig van de Florida Keys, kun je in Nederland niet krijgen (wil degene die wel een adres weet het ons vertellen?). Limoenen daarentegen genoeg. Maar smaakt zo'n key lime niet heel anders dan de limoenen hier? Is de taart dan nog wel authentiek? Ik besloot mijn neurotische gedachtegang halt toe te roepen en de taart gewoon te maken met de zure groene vriendjes die je hier in de supermarkt kunt kopen. En, authentiek of niet, mijn off-key lime pie smaakte fantastisch! 

(Off)-Key Lime Pie - naar een recept van Max La Rivière-Hedrick op chow.com (8-12 personen)

1 rol Digestive biscuit (+/- 400 gram)

8 eetlepel roomboter, gesmolten en afgekoeld

50 gram fijne kristalsuiker

2 blikken gecondenseerde melk (2x 400 gram)

8 grote eierdooiers

5 limoenen, schil geraspt en het sap uitgeperst

Verwarm een oven voor op 190 graden. Vet een springvorm of andere taartvorm met losse bodem in met bakspray of neutrale olie. Bedek de bodem eventueel met bakpapier. 

Vermaal de Digestive koekjes in een keukenmachine tot je een fijne kruimel over hebt. Zorg dat er geen brokjes meer in zitten, want daarmee krijg je een ongelijke bodem. Meng het kruim met de boter en suiker tot een deeg. Bekleed de bodem en zijkanten van de bakvorm met het deeg. Doe de vorm in de oven en bak hem ongeveer 12 minuten. Laat helemaal afkoelen. Het deeg is eerst zacht, maar wordt door het afkoelen harder.

Zet de temperatuur van de oven op 170 graden. Meng met een garde de gecondenseerde melk rustig met de eierdooiers. Doe het sap en de rasp van de limoenen erbij en roer alles goed door elkaar. Stort de vulling in de taartvorm. Bak de taart 15 tot 17 minuten in de oven. De taart is klaar als de vulling nog een beetje wiebelt wanneer je de taart beweegt. Laat de taart helemaal afkoelen. Serveer eventueel met een dot slagroom. 

Eet smakelijk!

Een beetje vreemd en lekker?

Ooit was ik met familie op vakantie in het zuiden van Engeland. We aten daar best vaak in een soort pub-achtige restaurants. Van die locals only plekjes waar je goedkoop en veel eet. Helaas, als vegetariër kwam je daar niet echt aan je trekken. Tijdens die vakantie heb ik, in de 10 dagen die we er door brachten, ongeveer 5 keer lasagne gegeten. Waarvan één hele smerige tijdens de terugreis op de boot die toen nog in een paar uurtjes van Norwich naar Hoek-van-Holland vaarde. Vaak bestond de lasagne uit veel tomatensaus, kaas en een verdwaalde wortel of erwt. Ach, het is de Engelsen, die toch al niet bekend staan om hun spannende keuken, vergeven. Toch zou je verwachten dat restaurants met de groei van het aantal vegetariërs en veganisten een trigger krijgen om bij de vegetarische optie met iets creatievers te komen dan een lasagne (of, nog zo'n cliché, een wrap/tortilla). Op z'n minst zouden ze kunnen proberen de lasagne eens een pimp-beurtje te geven. Er iets spannends van maken. Een combinatie die je niet verwacht. Ingrediënten die je nieuwsgierig maken naar hoe ze bij elkaar zullen smaken. Daarom dit weekend, ter inspiratie, een spannende variant op de welbekende lasagne. Ik beloof je dat er geen tomaat aan te pas komt!* 

Pompoen & appel lasagne - naar een recept uit Allerhande magazine nummer 2, 2014 (4 personen)

1 flespompoen

4 eetlepels olijfolie

2 theelepels zeezout

2 frisse en aromatische appels (bijvoorbeeld Elstar)

60 gram geroosterde amandelen

1/2 theelepel kaneel

125 gram crème fraîche

9 verse lasagne bladen

75 gram Parmezaanse kaas, geraspt

Verwarm de oven voor op 200 graden. Halveer de flespompoen. Verwijder het zaad en de draderige binnenkant. Laat de schil aan de pompoen zitten. Snijd deze in parten en leg ze op een met bakpapier beklede bakplaat. Verdeel de olie en zeezout erover en rooster de parten 35 minuten in de oven.

Neem dan de pompoen uit de oven en laat 10 minuten afkoelen. Zet de oven op 180 graden. Snijd de appels in kwarten en verwijder de klokhuizen. Snijd de kwarten in dunne plakken. Hak de amandelen grof. Maak een puree van de pompoen, kaneel en crème fraîche met een vork, of met behulp van een keukenmachine of staafmixer. Breng eventueel op smaak met zout en peper. 

Schenk 50 milliliter water in een lasange- of ovenschaal. Bedek de schaal met 3 lasagnebladen, 1/3 pompoenpuree, 1/3 van de appelplakjes, 1/3 van de amandelen en 1/3 van de kaas. Maak zo nog twee lagen. Bak de lasagne 45 minuten in de oven. Serveer met een frisse salade als tegenhanger voor de stevige kost.

Eet smakelijk!

* wel lekker veel kaas natuurlijk!

Code oranje!

Het is weer citrusvruchten tijd! Dat betekent mandarijntjes in overvloed. Maar vergeet de sinaasappel niet. Vergt wat meer werk om te pellen (en is misschien daarom minder populair), maar ze zijn zo lekker fris en sappig, met dat tikje zuur. En, misschien nog wel leuker, ze zijn ook heel bruikbaar in tal van zoete en hartige gerechten en salades. Schilletje sinaasappel hierin, sap daarin, sappige partjes ergens op of door. Zijn vele toepassingen zijn onuitputtelijk. Deze vrolijk oranje-gekleurde salade bijvoorbeeld, die ideaal is voor in de winter. Fris door de sinaasappel, knapperig door de wortel en het aardse, romige smaakje van de cashewnoten maken dit een ideale tegenhanger voor wat zwaardere herfst- en winterkost. 

Wortel, sinaasappel en cashewnoten salade - naar een recept van Hugh Fearnley-Whittingstall uit Veg! (2 personen)

ongeveer 50 gram cashewnoten

1 theelepel komijnzaad

2 sinaasappels

2-3 grote wortels, geschild

scheutje olijfolie

paar druppels ciderazijn

zeezout en versgemalen zwarte peper

Rooster de cashewnoten 5 minuten op middelhoog vuur in een hete, droge koekenpan tot ze bruiner kleuren. Schud de pan af en toe. Voeg in de laatste minuut het komijnzaad toe en bak mee. Schep alles op een bord om het af te laten koelen. 

Rasp de oranje schil van één sinaasappel en zet dit weg. Snijd met een scherp mes een plak van de boven- en onderkant van de sinaasappels en snijd dan de schil en het witte gedeelte daaronder weg, zodat je alleen nog een bol vruchtvlees overhoud met vliesjes ertussen. Snijd boven een schaal de partjes uit de vliesjes los. Knijp het overgebleven membraan uit boven de schaal en voeg de sinaasappel rasp toe. 

Snijd de wortels met een mandoline of met een mes in dikke lucifers. Voeg aan de sinaasappel toe met de olie, azijn en wat zout en peper. Meng goed, proef en voeg eventueel extra zout en peper toe. Voeg dan de cashewnoten en het komijnzaad toe. Meng en serveer.

Eet smakelijk!

Bloed, zweet, tranen... en geluk(t)!

Als je begint met een recept uit Ottolenghi's Plenty, dan weet je dat even zoet zult zijn. Zijn recepten lenen zich dan ook uitstekend voor ontspannen weekenddagen in de keuken. Soms ben je al even bezig met het verzamelen van alle ingrediënten, dus maak vooral geen haast als je kiest voor een Ottolenghi diner. Als je eenmaal in de voorbereidings-flow zit is het heerlijk ontspannen en heb je na wat inspanning, geduld en angstige gaat-dit-wel-wat-worden-gedachten een vaak prachtig uitziend, en smakend, gerecht. Zijn liefde voor groenten spat dan niet alleen van de bladzijdes van zijn kookboeken (inmiddels is Plenty More verschenen) af, maar ervaar je zelf na wat bloed, zweet en tranen, in eigen keuken. Toverkunstjes met kleuren en smaken zijn het, zijn recepten. En daar kun je als kok, en als eter, intens gelukkig van worden. 

Polenta met paddenstoelen en kruiden - naar een recept van Yotam Ottolenghi uit Plenty (2 personen)

4 eetlepels olijfolie

350 gram gemengde paddenstoelen, grote exemplaren gehalveerd

2 tenen knoflook, fijngehakt

1 eetlepel gehakte dragon

1 eetlepel gehakte tijm

1 eetlepel truffelolie

1/2 liter groentebouillon

80 gram polenta (instant, of traditioneel*)

80 gram Parmezaanse kaas, geraspt

30 gram boter

1 theelepel fijngehakte rozemarijn

1 eetlepel gehakte kervel

100 gram taleggio, korst verwijderd, in 1 cm dikke plakken

zout

versgemalen zwarte peper

Verhit de olie in een grote koekenpan. Voeg als hij heet is de helft van de paddenstoelen toe en bak ze in een paar minuten beetgaar. Schep ze niet om zodat er goudbruine plekjes op verschijnen. Schep ze uit de pan en bak de rest van de paddenstoelen op dezelfde manier. Neem de pan van het vuur, doe alle paddenstoelen erin en voeg knoflook, dragon tijm, truffelolie en wat zout en peper toe. Houd ze warm. 

Breng de bouillon in een pan aan de kook. Voeg al roerend met een houten lepel geleidelijk de polenta toe. De polenta is gaar als hij nog vloeibaar is en van de wand van de pan loskomt. De kooktijd kan, afhankelijk van de soort die je gebruikt, variëren van 5 tot 50 minuten. De polenta moet de consistentie krijgen van dikke pap. Als het te droog wordt kun je wat bouillon of water toevoegen.

Verhit de grill in een oven op hoog. Roer de parmezaan, boter, rozemarijn en de helft van de kervel door de polenta. Breng op smaak met zout en peper. Spreid de polenta uit in een ingevette ovenschaal of op ingevette bakplaat. Leg de plakken taleggio erop. Zet de schaal of bakplaat onder de grill tot de kaas borrelt. Haal de schaal of bakplaat uit de oven en verdeel de paddenstoelen op de polenta. Zet nog even onder de grill om de paddenstoelen te verhitten. 

Dien het gerecht heet op, bestrooid met de overgebleven kervel. 

Eet smakelijk!

* houdt rekening met de kooktijd van beide. De een heeft minder bereidingstijd nodig dan de ander.

Hoerenpasta!

Wel eens stil gestaan bij de vreemde namen die gerechten hebben als je deze vertaald naar het Nederlands? Nee? Dan zijn Wikipedia en/of Google (translate) vaak een bron van vermaak. Dit is misschien wel mijn favoriet: Pasta alla puttanesca, oftewel, pasta van de hoer. De oorsprong is niet helemaal zeker. Misschien was het wel het voedsel voor de hoeren in een bordeel in het Spaanse Kwartier in Rome, of draagt het die naam omdat het ooit ontstaan is uit wat restjes / afval waarvan een kok, die zijn tent eigenlijk wilde sluiten voor de dag, nog deze inmiddels klassieke pastasaus van wist te bereiden (zie Wikipedia of de Italiaanse Wikipedia). Voel ik me nu goedkoop als ik dit eet? Allerminst! Het is misschien wel de lekkerste pastasaus die ik ken. Deze versie leent het basis recept van Mark Bittman, koning van ongeveer alle basistechnieken en recepten in de vegetarische keuken, met wat toevoegingen naar eigen smaak. Als het resultaat wat rommelig oogt, doet het zijn naam alleen maar eer aan. Ga daarom niet voor mooi, maar voor een lekker ondeugend zooitje.

Pasta alla puttanesca - naar een recept van Mark Bittman uit De Dikke Vegetariër (4 personen)

3 eetlepels olijfolie of boter

1 ui, gesnipperd

1-2 tenen knoflook, fijngehakt

750 gram - 1 kilo tomaten uit blik, uitgelekt en fijngehakt

1 theelepel balsamico azijn

500 gram gedroogde pasta, bijvoorbeeld penne*

2 eetlepels kappertjes, uitgelekt

mespunt chilivlokken (naar keuze)

50 gram zwarte olijven zonder pit(bijvoorbeeld Taggia), grof gehakt

zout en versgemalen peper

Parmezaam of andere harde kaas, geraspt (naar keuze)

verse basilicum, ter garnering

Verhit de olie of boter in een grote hapjespan op middelhoog vuur. Voeg de ui toe en fruit deze onder geregeld roeren in 2-3 minuten zacht. Voeg de knoflook toe en bak 1 minuut mee. Voeg daarna de tomaten en zout en peper toe. Kook de tomaten 10-15 minuten mee, tot ze uit elkaar vallen en de saus dikker wordt. Voeg na 5 minuten de theelepel balsamico toe.

Kook ondertussen de pasta gaar volgens de aanwijzingen op de verpakking.**

Voeg, als de saus dikker wordt, de kappertjes, chilivlokken en olijven toe en warm deze 2-3 minuten mee. Proef de saus en breng eventueel op smaak met extra zout en peper. 

Roer de saus door de pasta wanneer je alles in een keer op eet. Serveer deze anders over de pasta die je opdeelt in vier borden. Garneer op de borden met Parmezaam of bijvoorbeeld Goudse kaas en de verse basilicum.

Eet smakelijk!

* bij benadering, reken ongeveer 125 gram per persoon die mee eet.

** voor al dente pasta kun je meestal 1-2 minuten korter koken dan op de verpakking staat.