Zou jij in een restaurant gaan eten met als hoofdreden niet het eten dat van superieure kwaliteit is, of de uitzonderlijk goede wijnkaart, of zelfs on-Nederlands vriendelijke en attente bediening, maar puur vanwege de bijzondere locatie? Ehm...ja!
Restaurantweek is altijd een ideale gelegenheid om nieuwe restaurants te proberen en gelukkig heb ik erg veel liefhebbers van lekker eten in mijn vriendenkring die avontuurlijk genoeg zijn om zich door mij ergens mee naar toe te laten slepen. Dit keer werd ik zelf gesleept. Maar liefst 42 verdiepingen omhoog gesleept zelfs, naar The Penthouse in Den Haag. Een uniek restaurant, want het is het het hoogst gelegen restaurant in Nederland. En aangezien Nederland niet bekend staat om zijn hoogten, noch zijn hoogbouw*, is dit extra bijzonder. Dineren in de wolken dus en het moet gezegd worden; het uitzicht is prachtig. Vanaf je tafeltje kijk je uit over het centrum van Den Haag, richting de duinen en de Noordzee. In de ene hoek ligt Scheveningen, waar de barokke decadentie van het Kurhaus zelfs van deze afstand is te zien. In een andere hoek ligt het Centraal Station, als een spin in een web van bovenleidingen, rails en wegen. En in weer een ander kijk je richting het door groen omgeven Kijkduin; een oase van rust in een stad vol lichtjes. Vrijwel alle tafeltjes in het restaurant zijn strategisch bij de grote ramen geplaatst. Het uitzicht is trekpleister nummer één.
Maar, mooi uitzicht of niets, vriendin K. en ik laten ons niet zó makkelijk imponeren. We houden namelijk ook van lekker eten en, attractie of niet, gastronomically, we'd like to be treated well. Altijd leuk als je dan misschien niet verrast, maar wel gecharmeerd raakt van de bediening, de kleine attenties, en de niet bijzondere, maar wel lekkere gerechten op de kaart.
Hoewel ik geen echte wijnkenner ben, maakte ik inwendig een enthousiast sprongetje toen ik ontdekte dat een van de huiswijnen een Grüner Veltlinger was. Een niet zo standaard keuze, deze Oostenrijkse witte wijn. Tijdens een reis naar 'Vienna' proefde ik deze wijn tijdens een kookcursus (misschien schrijf ik hier nog eens over) en was enthousiast, maar deze wijn kom je helaas weinig tegen op de vaak vrij standaard wijnkaarten in Nederlandse restaurants. Duidelijke a winner dus.
Het voorgerecht werd vergezeld door kleine broodjes met olijfolie en zout. Dit soort kleine attenties maken dat je je welkom voelt en maken uit eten gaan tot iets speciaals. Verwend als ik ben, ben ik dus altijd een beetje teleurgesteld als er geen complementary amuse, tussengerechtje of broodje geserveerd wordt. Voorgerecht waren geschroeide plakjes tonijn met een korstje van sesam en maanzaad en een dressing van gember en soja, met een frisse zeewiersalade waarin hier en daar een sprig Shiso te vinden was. Lekker, maar de vrij rauwe tonijn miste voor mij een echt zeesmaakje, wat voor vriendin K., niet echt een visliefhebster, wel goed uit kwam.
Huisgemaakte ravioli was mijn vegetarische hoofdgerecht, geserveerd met een lekkere saus van gepofte paprika, veel rucola, tomaatjes en pijnboompitjes. Niet heel origineel, en de ravioli was wat dun, maar het geheel was lekker en ongecompliceerd. Een fijn rommelig geheel.
Citroen was het toetje. Bolletjes citroensorbet, zwemmend in een soort citroen-créme soepje. Misschien iets teveel citroen na eerder op de dag een citroen-taartje niet te hebben kunnen weerstaan, maar can you really have too much lemon? De portie was enorm, maar ik ben nu eenmaal gek ben op die frisse smaak van citroen in zoete toetjes en het bord ging keurig leeg.
Als theeliefhebber pur sang (liefhebber? zeg maar gerust freak!), wilde ik graag afsluiten met een kopje thee. Ik heb niet altijd vertrouwen in deze beslissing, want teveel horeca laat zich nog verleiden door Pickwick en Twinings, maar ik had een vermoeden dat The Penthouse met iets beters zou komen (want Grüner Veltlinger). En wat een feestje werd het. Hoewel nog steeds geserveerd in een zakje, werden water en thee apart geserveerd met een, jawel, zandlopertje erbij om de theetrektijd perfect te kunnen meten. Daar wordt een freak als ik echt enthousiast van. De Verveine was iets te mild voor mijn smaak, maar het geheel (inclusief een bordje friandises) maakte dit meer dan goed.
Voor een 'gewoon' etentje is The Penthouse misschien net iets te prijzig buiten de restaurantweek om, maar de attente bediening, het kwalitatief goede eten en het uitzicht (ja, het uitzicht!) maken dit een ideaal plekje voor speciale gelegenheden.
The Penthouse - De Haagse Toren (42e etage) - Den Haag - http://www.thepenthouse.nl/ - reserveren +31(0)70 305 1003
* door onze overweldigende wolkenluchten hebben we waarschijnlijk altijd al het gevoel met ons hoofd in de wolken te zitten; geen reden dus om ons daar nog verder in te steken of een Babylonische spraakverwarring op de hals te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten